Weer

Terwijl de wind om ons huisje op wielen giert en heftig op de wanden beukt probeer ik wat te schrijven. Dit valt niet mee omdat de caravan hevig schommelt en de regen probeert om door de ramen heen mijn papier te doorweken met grote koude plensdruppels. Buiten schuilen meeuwen in groepjes achter de bosjes en we zien de ene na de andere machtige oceaangolf op ons af stormen in een poging het land onder onze voeten weg te slaan. De standaardgespreksopeningszin in Nederland "wat een weertje vandaag, is het niet?", gaat in NZ niet op. Het is hier zo veranderlijk dat men er zich minder mee bezig houdt. Je moet niet gek opkijken als je iemand op blote voeten door de supermarkt zie lopen terwijl buiten hoosbuien de hele straat in een mum van tijd blank zetten. Meestal weten de mensen van de informatiecentra en campings ook niet wat voor weer het zal worden. Zelfs het NZMI (NZ Metereologisch Instituut) blijkt niet erg betrouwbaar te zijn betreffende toekomstvoorspellingen. Volgens mij geven ze alleen het weer van dat moment door. Het gaat dan als volgt: "Wat kunt u, als NZMI medewerker zijnde, vertellen over het weer?" De NZse Erwin Krol loopt snel naar buiten: "Momenteel trekken zware buien over het land" deelt de geheel doorweekte weersdeskundige ons vervolgens met een serieuze blik mede. Meestal kijken de mensen naar de lucht, voelen de windrichting en zeggen je dan bv. "het gaat denk ik een klein beetje druppelen". Tien minuten later plenst het het dan bakken uit de furieus kolkende lucht. Je begrijpt ondertussen dat je dus gebruik moet maken van alle gunstige momenten want het kan weer snel omslaan. Momenteel staan we in Kaikoura op een fantastisch plekje aan de kust en het is dus hondenweer of nog beter gezegd zeehondenweer. Als ik naar Anja geluisterd had waren we vanmorgen heel vroeg gaan wandelen langs de kust om de zeehonden en talrijke vogelsoorten te bewonderen die zich op de rotsen en in de baaien genesteld hebben. Gezien de twee voorgaande reisdagen vanuit de regen in Arthur's Pass dacht ik "Rustig aan, de zon schijnt heerlijk en de dag duurt nog lang". We gingen dus niet en dat was fout. Goed fout. Na het ontbijt sloeg het weer razendsnel om en het enige wat dan overblijft is dat de dag inderdaad lang gaat duren als dit gedonder zo blijft. Tot voor drie dagen geleden hadden we erg mooi weer gehad waardoor je, tegen beter weten in, gaat denken dat het de rest van de reis zo blijft en dat loopt nu dus even anders. Op dit moment neem ik mij dan ook voor om de weersomstandigheden te nemen zoals ze komen maar er ook zeker van te profiteren op de momenten dat het kan, of dit nu vroeg in de morgen, laat in de avond of zelfs midden in de nacht is. Bij mij komen nu ook weer de levenslessen naar voren, die de oude chinese wijsgeer Lua Chi Woehan in zijn bekende Tsji Baong geschriften uit het begin van onze jaartelling neergeschreven heeft. Hierin schreef Lua Chi o.a. de beroemde woorden 'Ka Tso' wat kort vertaald zoveel betekend als 'De mens die blijf liggen komt niet vooruit en zal dan ook niets ontdekken waaruit hij lering kan trekken of gewoon van kan genieten'. Ik zal dus de verzamelde werken van Lua Chi (14567 pagina's wijsheden) nog eens goed door moeten nemen. Ik begon al te denken dat in NZ alles zonne- en maneschijn is maar terwijl de oceaan buldert en dondert en de regenvlagen de caravan geselen ga ik maar eens een lekker heet bakje koffie zetten. Eén ding is zeker hetzelfde als in Nederland, hoe lang het ook mag duren, na regen komt zonneschijn. Het verschil met de Nieuwzeelandse zomer blijkt na het optrekken van de wolken. Er ligt een laag verse sneeuw op de ons omringende bergen.